Raad Vergunningsbetwistingen (10e k.) nr. UDN/2015/0001, 27 februari 2015

Zoek in bibliotheek

Zoek naar boeken en tijdschriften in de bibliotheek.

Zoek in full text

Zoek naar specifieke inhoud op basis van zoektermen en filters.

Full text
Tijdschrift
Nummer 307
Artikel
Raad Vergunningsbetwistingen (10e k.) nr. UDN/2015/0001, 27 februari 2015

Jaar 2015 Volume 2015 Nummer 307 Pagina 3 Taal Nederlands Rechtscollege Raad voor Vergunningsbetwistingen, 27/02/2015 Referentie “Raad Vergunningsbetwistingen (10e k.) nr. UDN/2015/0001, 27 februari 2015”, DJK 2015, nr. 307, 3 Samenvatting Samenvatting 1 Een stedenbouwkundige vergunning kan uitgevoerd worden vanaf de 36ste dag na de aanplakking. Het starten van werken ter uitvoering van een verkregen vergunning is derhalve na de vermelde termijn een te verwachten gevolg van het verlenen van een stedenbouwkundige vergunning. Een mededeling dat de bestreden beslissing werd verleend, werd aangeplakt op 31 december 2014. De verzoekende partijen geven niet aan dat zij op een later tijdstip dan de voormelde datum hebben kennis genomen van het verlenen van de bestreden beslissing. Sinds de aanplakking van de bestreden beslissing op 31 december 2014 dienden de verzoekende partijen er zich bewust van te zijn van de werken konden aangevat worden vanaf 5 februari 2015. De werken werden effectief gestart op 9 februari 2015, hetgeen niet wordt betwist. Het instellen van een beroep tot vernietiging of tot schorsing bij de Raad heeft geen schorsende werking, zodat een verzoeker niet rechtmatig kan uitgaan van de veronderstelling dat de begunstigde van stedenbouwkundige vergunning de werken toch niet zal aanvatten en een uitspraak omtrent het beroep zal afwachten. Een tijdsverloop van 46 dagen tussen de aanplakking en het instellen van het beroep bij uiterst dringende noodzakelijkheid, zonder aannemelijke verantwoording, is de negatie zelve van een vordering bij uiterste spoed. Dat de verzoekende partijen pas op 16 februari 2015 de visu hebben vastgesteld dat de werken zijn aangevangen en zelfs reeds in bepaalde mate zijn gevorderd, brengt niet mee dat een schorsing opeens en zodanig dringend is dat het aanwenden van een procedure van uiterst hoogdringendheid verantwoord is. Des te meer nu blijkt dat de verzoekende partijen op 10 februari 2015 een beroep tot vernietiging met een vordering tot schorsing hebben ingesteld en daardoor te verstaan geven dat een uitspraak niet zo hoogdringend is dat enkel een uitspraak bij uiterste spoed soelaas kan brengen. De conclusie van het voorgaande is dat de verzoekende partijen, in het licht van de concrete omstandigheden van de zaak, niet op goede grond aanvoeren dat er een uiterst dringende noodzakelijkheid voorhanden is.

Geachte bezoeker

Deze pagina is gereserveerd voor de Jurisquare leden.

Bent u reeds lid van Jurisquare, gelieve u aan te melden via de knop 'Inloggen' hieronder. Bent u nog geen lid, klik dan op de knop 'Abonneren'. Vanaf € 422,57 (BTW excl.) per jaar bent u reeds lid van Jurisquare en heeft u toegang tot de grootste digitale bibliotheek van België!

Inloggen Registreren