EHRM (5e afd.) nr. 22283/10, 9 januari 2014 (Lankester / België)

Zoek in bibliotheek

Zoek naar boeken en tijdschriften in de bibliotheek.

Zoek in full text

Zoek naar specifieke inhoud op basis van zoektermen en filters.

Full text
Tijdschrift
Nummer 282
Artikel
EHRM (5e afd.) nr. 22283/10, 9 januari 2014 (Lankester / België)

Jaar 2014 Volume 2014 Nummer 282 Pagina 1 Taal Nederlands Rechtscollege Europees Hof voor de Rechten van de Mens - Cour Européenne des Droits de l’Homme, 09/01/2014 Referentie “EHRM (5e afd.) nr. 22283/10, 9 januari 2014 (Lankester / België)”, DJK 2014, nr. 282, 1 Samenvatting Samenvatting 1 De internering van de verzoeker is door de kamer van inbeschuldigingstelling bevolen met toepassing van de wet bescherming maatschappij 1930 naar aanleiding van de moord op zijn echtgenote. Zonder veroordeling – daar de rechtsmacht vond dat de verzoeker strafrechtelijk niet aansprakelijk was voor zijn daden – is het Hof van mening dat de hechtenis van de betrokkene valt onder art. 5 § 1 e) EVRM in zoverre het de detentie van geesteszieken betreft. Het Hof onderstreept dat de wet bescherming van de maatschappij ondubbelzinnig bepaalt dat de internering niet in een gewone gevangenisomgeving moet plaatsvinden, maar in een gespecialiseerde inrichting of, uitzonderlijk en voorlopig, in de psychiatrische afdeling van een strafinrichting. Daarbij komt dat er op heden geen inrichting voor de bescherming van de maatschappij is die een persoon met een hoog risicoprofiel zoals de verzoeker kan opvangen. Het blijkt dus dat de internering van de verzoeker in werkelijkheid in de psychiatrische afdeling van de gevangenis van Merksplas is verlengd omdat de Belgische overheid geen alternatief heeft. Uit de zaken die aanleiding hebben gegeven tot de vier basisarresten (L.B. nr. 22831/08, Claes nr. 43418/09, Dufoort nr. 43653/09, Swennen nr. 53448/10) blijkt dat het hier geen alleenstaand geval betreft. Er is in België een structureel probleem met de opvang van misdadigers met psychische problemen. Velen worden in gewone psychiatrische afdelingen opgesloten in afwachting dat een plaats in een externe structuur wordt gevonden waar hun therapeutische zorgen worden aangeboden die kunnen bijdragen aan een verbetering van hun gezondheidstoestand en een geslaagde re-integratie in de maatschappij. Dit probleem wordt door de Belgische overheid erkend en verscheidene internationale instanties hebben ter zake reeds herhaaldelijk hun bezorgdheid geuit. Het Hof is van mening dat de internering van de verzoeker sinds 1989 met onderbrekingen tot in 2007 in een plaats die niet aan zijn gezondheidstoestand is aangepast, het door art. 5 § 1 e) EVRM vereiste verband tussen het doel van de detentie en de omstandigheden waarin dat gebeurt heeft verbroken. Derhalve werd art. 5 § 1 EVRM geschonden. Samenvatting 2 De internering van de verzoeker werd door de kamer van inbeschuldigingstelling bevolen met toepassing van de Belgische wet ter bescherming van de maatschappij van 9 april 1930, ten gevolge van de moord op zijn echtgenote. Uit de zaken die aanleiding hebben gegeven tot de vier principearresten (L.B. nr. 22831/08, Claes nr. 43418/09, Dufoort nr.43653/09, Swennen nr. 53448/10) blijkt dat de situatie waarin de verzoeker zich bevond, geen alleenstaand geval was en in werkelijkheid voortvloeide uit een structureel probleem dat zowel op nationaal als op internationaal niveau gekend was. Enerzijds is de omkadering van de geïnterneerden in de psychiatrische vleugels van de gevangenissen niet voldoende en, anderzijds, blijkt de plaatsing buiten de gevangenissen vaak onmogelijk, ofwel omwille van het plaatsgebrek in de psychiatrische ziekenhuizen, ofwel omdat de wetgeving de instanties van bescherming van de maatschappij niet toelaat de plaatsing in een externe structuur op te leggen, ofwel omwille van het niet-bestaan van structuren die een voldoende grote veiligheidsinrichting bieden. Het Hof ziet geen enkele omstandigheid dat hem tot een andere conclusie kan brengen dan die waartoe het in het arrest Claes is gekomen, dit wil zeggen dat de nationale autoriteiten de gezondheidstoestand van de verzoeker niet gepast ten laste hebben genomen, waardoor een met art. 3 EVRM strijdige situatie had kunnen vermeden worden. Zijn handhaving in de psychiatrische vleugel zonder realistische hoop op verandering, zonder gepaste medische omkadering en tijdens een significante periode heeft dus een bijzonder zware beproeving uitgemaakt en heeft hem onderworpen aan een ontreddering en aan een beproeving van een intensiteit die het onvermijdelijke niveau van lijden dat inherent is aan de opsluiting overschrijdt. Het Hof besluit in casu tot een onterende behandeling omwille van de handhaving in opsluiting van de verzoeker van 2000 tot 2010, met een onderbreking van 2003 tot 2006. Bijgevolg werd art. 3 EVRM geschonden.

Geachte bezoeker

Deze pagina is gereserveerd voor de Jurisquare leden.

Bent u reeds lid van Jurisquare, gelieve u aan te melden via de knop 'Inloggen' hieronder. Bent u nog geen lid, klik dan op de knop 'Abonneren'. Vanaf € 422,57 (BTW excl.) per jaar bent u reeds lid van Jurisquare en heeft u toegang tot de grootste digitale bibliotheek van België!

Inloggen Registreren