EHRM (5e afd.) nr. 43717/09, 9 januari 2014 (Moreels / België)

Zoek in bibliotheek

Zoek naar boeken en tijdschriften in de bibliotheek.

Zoek in full text

Zoek naar specifieke inhoud op basis van zoektermen en filters.

Full text
Tijdschrift
Nummer 282
Artikel
EHRM (5e afd.) nr. 43717/09, 9 januari 2014 (Moreels / België)

Jaar 2014 Volume 2014 Nummer 282 Pagina 1 Taal Nederlands Rechtscollege Europees Hof voor de Rechten van de Mens - Cour Européenne des Droits de l’Homme, 09/01/2014 Referentie “EHRM (5e afd.) nr. 43717/09, 9 januari 2014 (Moreels / België)”, DJK 2014, nr. 282, 1 Samenvatting Samenvatting 1 De internering van de verzoeker is door de raadkamer een eerste keer bevolen bij beschikking met toepassing van artikelen 1 tot 7 wet bescherming maatschappij 1930. De rechtbank was van mening dat de verzoeker niet aansprakelijk was voor de daden die hem ten laste werden gelegd, namelijk aanranding van de eerbaarheid en verkrachting van minderjarigen. Zonder veroordeling is het Hof van mening dat de detentie van de betrokkene valt onder art. 5 § 1 e) EVRM in zoverre het de detentie van geesteszieken betreft. Het Hof merkt op dat de verzoeker het voorwerp van verscheidene interneringsmaatregelen in psychiatrische afdelingen van gevangenissen heeft uitgemaakt. De opsluiting van de verzoeker in een psychiatrische afdeling wordt door de overheid zelf als een overgangsoplossing gezien in afwachting dat een gepaste en aan zijn behoeften aangepaste structuur wordt gevonden, waardoor impliciet de therapeutische ongeschiktheid wordt onderstreept van de opsluiting van de verzoeker in een gevangenisomgeving, evenals het feit dat indien geen andere inrichting door de Commissie tot Bescherming van de Maatschappij (CBM) is aangeduid, dat eigenlijk komt door het gebrek aan een alternatief. Uit de zaken die aanleiding hebben gegeven tot de vier basisarresten (L.B. nr. 22831/08, Claes nr. 43418/09, Dufoort nr. 43653/09, Swennen nr. 53448/10) blijkt dat het hier geen alleenstaand geval betreft. Er is in België een structureel probleem met de opvang van misdadigers met psychische problemen. Velen worden in gewone psychiatrische afdelingen opgesloten in afwachting dat een plaats in een externe structuur wordt gevonden waar hun therapeutische zorgen worden aangeboden die kunnen bijdragen aan een verbetering van hun gezondheidstoestand en een geslaagde re-integratie in de maatschappij. Dit probleem wordt door de Belgische overheid erkend en verscheidene internationale instanties hebben ter zake reeds herhaaldelijk hun bezorgdheid geuit. Het Hof is van mening dat de internering van de verzoeker in een plaats die aan zijn gezondheidstoestand niet is aangepast, het door art. 5 § 1 e) EVRM vereiste verband tussen het doel van de detentie en de omstandigheden waarin dat gebeurt heeft verbroken. Derhalve werd art. 5 § 1 EVRM geschonden. Samenvatting 2 De internering van de verzoeker is door de raadkamer een eerste keer bevolen bij beschikking met toepassing van artikelen 1 tot 7 wet bescherming maatschappij 1930. De rechtbank was van mening dat de verzoeker niet aansprakelijk was voor de daden die hem ten laste werden gelegd, namelijk aanranding van de eerbaarheid en verkrachting van minderjarigen. Het Hof merkt op dat de Commissie tot Bescherming van de Maatschappij (CBM) heeft geweigerd gevolg te geven aan de vraag van de verzoeker om zijn plaats van detentie te bezoeken. Deze beslissing werd bevestigd door de Hoge Commissie tot Bescherming van de Maatschappij (HCBM) om reden dat ze een dergelijk bezoek niet nodig had om zich uit te spreken. De HCBM heeft dan vastgesteld dat de voorwaarden voor een reclassering van de verzoeker niet vervuld waren en verduidelijkte dat ze niet de onmiddellijke overbrenging van de betrokkene naar een aangepaste psychiatrische inrichting kon bevelen zonder over een toelatingsattest tot een dergelijke structuur te beschikken. Hoewel de Belgische Wet Bescherming van de Maatschappij de instanties voor bescherming van de maatschappij wel de bevoegdheid geeft om de overbrenging naar een andere inrichting te bevelen, verleent ze hun daarentegen niet de bevoegdheid om externe inrichtingen te verplichten een geïnterneerde te aanvaarden. De uitoefening van de genoemde bevoegdheid was dus afhankelijk van de opname van de verzoeker in een van de gespecialiseerde inrichtingen waarmee contact was opgenomen, die evenwel alle geweigerd hadden hem op te vangen. Zoals reeds was vastgesteld in de zaken Claes (nr. 43418/09) en Dufoort (nr. 43653/09) blijkt daaruit volgens het Hof een ernstig probleem wat de effectiviteit van de vorderingen bij de inrichtingen tot bescherming van de maatschappij betreft. Deze laatste werden immers 'de facto' belet een voldoende ruime controle uit te oefenen die zou reiken tot een van de noodzakelijke voorwaarden voor de wettigheid van zijn detentie in de zin van art. 5 § 1 e) EVRM, met name de geschiktheid van de plaats van detentie, en 'de jure' de door de verzoeker beweerde schending te herstellen. Het Hof besluit dat art. 5 § 4 EVRM werd geschonden.

Geachte bezoeker

Deze pagina is gereserveerd voor de Jurisquare leden.

Bent u reeds lid van Jurisquare, gelieve u aan te melden via de knop 'Inloggen' hieronder. Bent u nog geen lid, klik dan op de knop 'Abonneren'. Vanaf € 422,57 (BTW excl.) per jaar bent u reeds lid van Jurisquare en heeft u toegang tot de grootste digitale bibliotheek van België!

Inloggen Registreren