Cass. (2e k.) AR P.21.1353.N, 25 januari 2022 (R.-M. N.; F. P. / A&B KALMTHOUT bv, ASJW bv, A&B STABROEK bv, e.a.)

Zoek in bibliotheek

Zoek naar boeken en tijdschriften in de bibliotheek.

Zoek in full text

Zoek naar specifieke inhoud op basis van zoektermen en filters.

Full text
Tijdschrift
Nummer 3
Artikel
Cass. (2e k.) AR P.21.1353.N, 25 januari 2022 (R.-M. N.; F. P. / A&B KALMTHOUT bv, ASJW bv, A&B STABROEK bv, e.a.)

Jaar 2022 Volume 2022 Nummer 3 Pagina 160 Taal Nederlands Rechtscollege Hof van Cassatie - Cour de Cassation, 25/01/2022 Referentie “Cass. (2e k.) AR P.21.1353.N, 25 januari 2022 (R.-M. N.; F. P. / A&B KALMTHOUT bv, ASJW bv, A&B STABROEK bv, e.a.)”, TSTRAFRECHT 2022, nr. 3, 160-162 Samenvatting Samenvatting 1 Bewijsmateriaal dat is vergaard op grond van de wet van 29 mei 2016 betreffende het verzamelen en het bewaren van de gegevens in de sector van de elektronische communicatie, die het Grondwettelijk Hof gedeeltelijk heeft vernietigd bij arrest nr. 57/2021 van 22 april 2021, is in principe onregelmatig verkregen bewijs in de zin van art. 32 V.T.Sv. Het doeltreffendheidsbeginsel vereist dat de nationale strafrechter informatie en bewijzen die door middel van een met het Unierecht onverenigbare algemene en ongedifferentieerde bewaring van verkeers- en locatiegegevens zijn verkregen buiten beschouwing laat in het kader van een strafrechtelijke procedure tegen personen die worden verdacht van strafbare handelingen indien die personen niet in de gelegenheid zijn om doeltreffend commentaar te leveren op die informatie en die bewijzen, die betrekking hebben op een gebied waarvan de rechter geen kennis heeft en een doorslaggevende invloed kunnen hebben op de beoordeling van de feiten. Gelet op het arrest van het Hof van Justitie van 6 oktober 2020 in de zaken C-511/18, C-512/18 en C-520/18 en het arrest nr. 57/2021 van 22 april 2021 van het Grondwettelijk Hof, kan uit de loutere omstandigheid dat de rechter art. 32 V.T.Sv. als nationale bewijsuitsluitingsregel toepast op communicatiegegevens die werden verkregen ingevolge een algemene en ongedifferentieerde bewaarplicht, niet worden afgeleid dat de rechter de toepassing van de door het Unierecht verleende rechten in de praktijk onmogelijk of uiterst moeilijk maakt. De rechter aan wie dergelijk onregelmatig bewijsmateriaal wordt voorgelegd, oordeelt op grond van de concrete gegevens van de zaak en in het licht van de gehele procedure onaantastbaar of het gebruik van dat bewijsmateriaal strijdig is met het recht op een eerlijk proces. Daarbij dient de rechter, indien dat voor hem wordt betwist, in het bijzonder rekening te houden met de door het Hof van Justitie in het arrest van 6 oktober 2020 vooropgestelde criteria. Zie eveneens: Cass. (2e k.) AR P.21.1245.N, 11 januari 2022 (K O; D O; S S B; H J P), «RW» 2021-22, afl. 25, 992. Art. 32 , Wet van 17 april 1878 houdende de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering Samenvatting 2 Het enkele feit dat onregelmatig bewaarde communicatiegegevens zijn gebruikt om een beklaagde te vervolgen, verplicht de rechter niet die gegevens als bewijs te weren. Dit is slechts het geval voor gegevens die een doorslaggevende invloed kunnen hebben op de beslissing over de schuldigverklaring. De algemene en ongedifferentieerde bewaring van communicatiegegevens en het gebruik van die gegevens in het strafproces is als dusdanig niet dermate technisch of gecompliceerd dat zij ontsnapt aan de kennis van de rechter of dat een beklaagde zich daarop niet nuttig of effectief kan verdedigen. Zie eveneens: Cass. (2e k.) AR P.21.1245.N, 11 januari 2022 (K O; D O; S S B; H J P), «RW» 2021-22, afl. 25, 992.

Geachte bezoeker

Deze pagina is gereserveerd voor de Jurisquare leden.

Bent u reeds lid van Jurisquare, gelieve u aan te melden via de knop 'Inloggen' hieronder. Bent u nog geen lid, klik dan op de knop 'Abonneren'. Vanaf € 422,57 (BTW excl.) per jaar bent u reeds lid van Jurisquare en heeft u toegang tot de grootste digitale bibliotheek van België!

Inloggen Registreren