RvS (7e k.) nr. 225.484, 14 november 2013

Chercher dans la bibliothèque

Chercher des ouvrages et des revues dans la bibliothèque.

Chercher en full text

Chercher du contenu spécifique en fonction des termes de recherche et des filtres.

Full text
Revue
Numéro 6
Article
RvS (7e k.) nr. 225.484, 14 november 2013

Année 2014 Volume 2014 Numéro 6 Page 399 Langue Néerlandais Juridiction Raad van State - Conseil d’Etat, 14/11/2013 Référence “RvS (7e k.) nr. 225.484, 14 november 2013”, TBP 2014, nr. 6, 399 Résumé Samenvatting 1 De bevoegde overheid dient een milieuvergunningsaanvraag niet alleen op haar milieuhygiënische doch ook op haar stedenbouwkundige verenigbaarheid te beoordelen. Deze stedenbouwkundige toets van een milieuvergunningsaanvraag impliceert niet alleen de verenigbaarheid met de gewestplanbestemming doch tevens met de goede plaatselijke ruimtelijke ordening. De opmerking van de tussenkomende partij dat haar inrichting is gelegen in het daartoe geëigende bestemmingsgebied is bijgevolg irrelevant. Slechts wanneer voor het gebied waarin het goed begrepen is een bijzonder plan van aanleg bestaat, volstaat het in beginsel, dit is wanneer de stedenbouwkundige voorschriften voldoende gedetailleerd zijn, een aanvraag te toetsen aan die voorschriften ter beoordeling van de overeenstemming ervan met de goede plaatselijke aanleg. Van een dergelijk, voldoende gedetailleerd, BPA is te dezen geen sprake. Het feit dat aan de exploitant voor het bestreden project reeds een stedenbouwkundige vergunning werd verleend, ontslaat de milieuvergunningverlenende overheid niet van de bovenvermelde plicht. De overige door de tussenkomende partij in haar verzoekschrift tot tussenkomst aangehaalde overwegingen uit het bestreden besluit betreffen de milieuhygiënische aanvaardbaarheid van de inrichting. Deze kunnen in beginsel niet worden beschouwd als een stedenbouwkundige motivering betreffende de verenigbaarheid met de goede ruimtelijke ordening. Ook de loutere verwijzing naar bepaalde gunstige adviezen doet aan het vastgestelde motiveringsgebrek geen afbreuk, al was het maar omdat uit het bestreden besluit niet blijkt dat de overheid de in deze adviezen opgenomen overwegingen tot de hare zou hebben gemaakt. Samenvatting 2 De verwerende en de tussenkomende partij hebben hun standpunt op omstandige wijze kunnen uiteenzetten in hun proceduregeschriften en hebben ruimschoots de gelegenheid te baat genomen om hun argumenten mondeling ter terechtzitting te herhalen en om repliek te geven op het standpunt van het auditoraat. De loutere bewering dat zij, door het toepassen van de versnelde procedure, in hun recht van verdediging zouden zijn geschaad wordt met geen enkel concreet gegeven aannemelijk gemaakt. Samenvatting 3 Tegen de beslissing van de deputatie van de provincie Vlaams-Brabant van 19 november 2009 waarbij in eerste aanleg uitspraak werd gedaan over de in het geding zijnde milieuvergunningsaanvraag - het tweede bestreden besluit - stond een administratief beroep open bij de bevoegde Vlaamse minister. Die beroepsmogelijkheid werd te dezen uitgeput en dit heeft geleid tot het eerste bestreden besluit. De in beroep genomen beslissing is, ingevolge de devolutieve werking van het georganiseerd administratief beroep, in de plaats gekomen van de in eerste aanleg genomen beslissing. Het tweede bestreden besluit is bijgevolg niet vatbaar voor een rechtstreeks annulatieberoep bij de Raad van State. De door de verzoekende partijen geuite vrees dat de loutere vernietiging van het eerste bestreden besluit hen in de praktijk niet tot voordeel zou kunnen strekken, is overigens onterecht. Eén van de wezenskenmerken van de georganiseerde administratieve beroepsprocedure bestaat er immers in dat de beroepsinstantie de zaak in haar geheel opnieuw onderzoekt. Door het instellen van een administratief beroep wordt met andere woorden de beslissingsbevoegdheid over de aanvraag overgedragen naar de in beroep bevoegde overheid. Wanneer vervolgens de Raad van State de beslissing in laatste aanleg vernietigt, wordt de beroepsoverheid teruggebracht in een positie waarin zij haar bevoegdheid, die zij tevoren onrechtmatig had uitgeoefend, opnieuw kan aanwenden, rekening houdend met onder meer het vernietigingsarrest van de Raad van State. Zulks brengt echter niet mee dat de in eerste aanleg genomen beslissing terug rechtskracht zou krijgen.

Cher visiteur,

Cette page est resevée aux menbres de Jurisquare.

Veuillez vous connecter en cliquant sur le bouton 'Log in' ci-dessous, ou demander sans engagement une offre personnalisée en cliquant sur le bouton 'Abonner'. A partir de € 422,57(hors TVA) par an vous devenez déjà membre de Jurisquare et pouvez déjà accéder à la plus grande bibliothèque juridique digitale de Belgique!

Connexion Enregistrer