Cass., 21 avril 2022, F.20.0156.N

Search in library

Search books and journals in the library.

Search in full text

Search for specific content based on search terms and filters.

Full text
Journal
Number 3-4
Article
Cass., 21 avril 2022, F.20.0156.N

Year 2022 Volume 2022 Number 3-4 Page 258 Language Dutch Court Hof van Cassatie - Cour de Cassation, 21/04/2022 Reference “Cass., 21 avril 2022, F.20.0156.N”, RGCF 2022, nr. 3-4, 258-260 Recapitulation Artikel 14.7 van het Internationaal Verdrag inzake de Burgerrechten en Politieke Rechten bepaalt dat niemand voor een tweede keer mag worden berecht of gestraft voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds overeenkomstig de wet en het procesrecht van elk land bij einduitspraak is veroordeeld of waarvan hij is vrijgesproken. Artikel 4.1 van het Zevende Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens bepaalt dat niemand opnieuw wordt berecht of gestraft in een strafrechtelijke procedure binnen de rechtsmacht van dezelfde staat voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds onherroepelijk is vrijgesproken of veroordeeld overeenkomstig de wet en het strafprocesrecht van die staat. Het algemene rechtsbeginsel non bis in idem heeft dezelfde draagwijdte. Artikel 4.1 van het Zevende Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, zoals uitgelegd door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, verhindert niet dat onderscheiden administratieve procedures tot oplegging van fiscale sancties, die tegen eenzelfde persoon en wegens dezelfde feiten werden ingesteld alvorens één ervan definitief werd beëindigd, tot hun einde worden voortgezet en, desgevallend, beëindigd worden met een beslissing tot oplegging van een sanctie, op voorwaarde dat vaststaat dat de desbetreffende procedures, zowel substantieel als temporeel, voldoende nauw met elkaar verbonden zijn. Opdat de desbetreffende sancties substantieel voldoende nauw met elkaar verbonden zouden zijn, (i) moeten de beide sancties complementaire doeleinden nastreven en derhalve, zowel in abstracto als in concreto , verschillende aspecten van de voor de vennootschap in casu nadelige handeling betreffen; (ii) moet de dubbele bestraffing voor de betrokkene, zowel in rechte als in de praktijk, een voorzienbaar gevolg zijn van hetzelfde bestreden gedrag; (iii) moet in de mate van het mogelijke, dubbele bewijsgaring en dubbele bewijsbeoordeling vermeden worden, met name door een adequate interactie tussen de verschillende bevoegde instanties; en (iv) moet de sanctie die na afloop van de procedure werd opgelegd in rekening worden gebracht bij het bepalen van de sanctie na afloop van de tweede procedure, zodat vermeden wordt dat de betrokkene een onevenredig zware straf wordt opgelegd. Het opleggen van een administratieve sanctie met toepassing van artikel 445 WIB 1992, enerzijds, en het opleggen van een belastingverhoging met toepassing van artikel 444 WIB 1992 wegens verzuim de aangifte binnen de wettelijk voorziene termijn in te dienen, anderzijds, dienen geen complementaire doeleinden, doch wel hetzelfde doeleinde; deze sancties hebben geen betrekking hebben op verschillende aspecten van eenzelfde schadelijk gedrag, maar streven integendeel identieke maatschappelijke doelstellingen na binnen beide sanctiestelsels. Deze beide sancties zijn substantieel niet voldoende nauw met elkaar verbonden zodat het feit dat beide worden toegepast een schending van het non bis in idem beginsel met zich meebrengt.

Dear visitor

This page is reserved for Jurisquare members.

If you already are a member, please click the 'Log in' button below. If you would like to become a member, please click the 'Subscribe' button below. You can have access to the largest legal library in Belgium from € 422,57(VAT excl.) onwards!