Grondwettelijk Hof nr. 137/2017, 30 november 2017 (prejudiciële vraag)

Chercher dans la bibliothèque

Chercher des ouvrages et des revues dans la bibliothèque.

Chercher en full text

Chercher du contenu spécifique en fonction des termes de recherche et des filtres.

Full text
Revue
Numéro 1
Article
Grondwettelijk Hof nr. 137/2017, 30 november 2017 (prejudiciële vraag)

Année 2018 Volume 2018 Numéro 1 Page 50 Langue Néerlandais Juridiction Grondwettelijk Hof - Cour Constitutionnelle - Arbitragehof - Cour d'Arbitrage, 30/11/2017 Référence “Grondwettelijk Hof nr. 137/2017, 30 november 2017 (prejudiciële vraag)”, VAVARC 2018, nr. 1, 50-52 Résumé Samenvatting 1 Art. 38, § 2bis wegverkeerswet schendt de artikelen 10 en 11 Gw niet. Het verval van het recht tot sturen in de in het geding zijnde bepaling is een straf, die zowel een preventief als een repressief karakter heeft. Het verval van het recht tot sturen heeft tot gevolg dat een veroordeelde het recht verliest om zich als bestuurder van een motorvoertuig op de openbare weg te begeven en deel te nemen aan het verkeer. De maatregel draagt bijgevolg bij aan de verkeersveiligheid, door rechters toe te laten bestuurders die zich niet houden aan de verkeersregels, de toegang tot het verkeer als bestuurder van een motorvoertuig tijdelijk of definitief te ontzeggen. Artikel 38, § 2bis Wegverkeerswet laat de rechter toe bij een veroordeling tot het verval van het recht tot sturen voor een bepaalde termijn, de uitvoering ervan te koppelen aan specifieke periodes. Uit de parlementaire voorbereiding blijkt dat de doelstelling van het onderbroken verval van het recht tot sturen erin bestaat de verkeersveiligheid specifiek te bevorderen tijdens de periodes waarin de zogenaamde ‘weekendongevallen’ zich voordoen door de rechter de mogelijkheid te geven het recht tot sturen uitsluitend tijdens die specifieke periodes te ontzeggen. Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 20 juli 2005 tot wijziging van de gecoördineerde wetten van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer, blijkt niet dat de voormelde doelstelling van verkeersveiligheid zou zijn verlaten. De maatregel is derhalve specifiek bedoeld om verkeersongevallen tijdens weekends en op feestdagen tegen te gaan en zo de algemene verkeersveiligheid te bevorderen. Uit hetgeen voorafgaat, volgt dat de persoon die tijdens de in de in het geding zijnde bepaling bedoelde periodes geen motorvoertuig moet besturen om zijn beroepsactiviteit uit te oefenen, zich ten aanzien van de doelstelling van de in het geding zijnde maatregel niet in een situatie bevindt die wezenlijk verschilt van die van de persoon die dat tijdens die periodes wel moet doen, zodat hun gelijke behandeling niet zonder redelijke verantwoording is.

Cher visiteur,

Cette page est resevée aux menbres de Jurisquare.

Veuillez vous connecter en cliquant sur le bouton 'Log in' ci-dessous, ou demander sans engagement une offre personnalisée en cliquant sur le bouton 'Abonner'. A partir de € 422,57(hors TVA) par an vous devenez déjà membre de Jurisquare et pouvez déjà accéder à la plus grande bibliothèque juridique digitale de Belgique!

Connexion Enregistrer